Polskie tańce narodowe - mazur

 Uciekła mi przepióreczka

Mazur to polski taniec narodowy z Mazowsza. Cechuje się dość żywym tempem, zmiennymi akcentami muzycznymi, lekkim i płynnym ruchem oraz różnego rodzaju krokami tanecznymi. Rytm mazura przedstawia się następująco:

Istnieją dwa rodzaje mazura, które różnią się od siebie charakterem i strojami tancerzy.

Mazur ułański, tańczony przez mężczyzn w mundurach ułańskich, jest tańcem salonowym, podkreślającym zręczność tancerzy oraz grację i wdzięk tancerek.

Mazur ułański - Mazowsze

Mazur kontuszowy, tańczony w strojach szlacheckich, ma charakter bardziej żywiołowy i zawadiacki. Popularne figury mazura to m.in. zwodzony, odbijany, młynek. Figury taneczne nie mają ściśle określonego porządku, o przebiegu tańca często decydował wodzirej.

Mazur kontuszowy - Moniuszko Straszny dwór

F. Chopin - Mazurek D-dur

F.Chopin - Mazurek g-moll

F. Chopin - Mazurek B-dur

Polskie tańce narodowe - oberek

 Oberek zakręcony

1.Kto nam zagra oberka

Kto nam zagra wesoło

Żeby śpiewać się chciało

I wirować wokoło

Oberek zakręcony

Oberek w rytmie serca

Oberek wirujący

Do tańca zachęca

2.Kto nam zagra na skrzypcach

Na bębenkach, kołatce

Żeby tańczyć się chciało

Na polanie, na łące

Grajcie skrzypce zadziorne

W rytm stukajcie bębenki

Niech muzyka nas porwie

Niech nam w głowie zakręci

Oberek to polski taniec narodowy w takcie 6/8 , w żywym, skocznym tempie. Pochodzi z Mazowsza. W różnych regionach znany był pod nazwami, np. okrągły, obertas, drobny. Charakterystyczne dla tego tańca są liczne przytupy, przyklęki i obroty oraz „bieg oberkowy". Oberek jest tańcem wirowym z elementami popisowymi w wykonaniu jednej pary lub kilku par. Rytm oberka opiera się na schemacie:

Grażyna Bacewicz - Oberek

Zespół Mazowsze - Oberek

Maki Gorzowiacy - Oberek

Muzyczny zwierzyniec

 

Wykonaj ćwiczenie dykcyjne, wykorzystując fragment wiersza Ptasie radio Juliana Tuwima. Postaraj się powtórzyć kilkakrotnie tekst - stopniowo coraz szybciej, wymawiając bardzo wyraźnie wszystkie wyrazy.

Ptasi koncert

Choć już nadeszła zima i wiele gatunków ptaków odleciało do krajów, w których panuje ciepły klimat, to wcale nie musimy czekać do wiosny, aby posłuchać treli słowika czy kukania kukułki. Te i inne ptasie głosy usłyszymy w utworach wielu kompozytorów, a imitują je doskonale dźwięki instrumentów solowych i orkiestra. Ptakom i ich śpiewom artyści poświęcili też niejedną piękną arię czy piosenkę.

Louis Clade Daquin - Kukułka

Miauczące natchnienia artystów

Z kotem związanych jest wiele legend, opowieści i przesądów. Był symbolem dobra, innym razem wcieleniem zła. Człowiek oddawał mu boską cześć, prześladował go lub przesadnie rozpieszczał. We współczesnej kulturze zachodniej kot stał się uosobieniem dzikości, niezależności i tajemniczości natury. Zadziwiające właściwości kocich zmysłów oraz sama postać zwierzęcia były inspiracją dla wielu artystów, którzy czynili go bohaterem swoich wielkich dzieł. Tak było w przypadku Gioacchina Rossiniego [czyi. dżioakina rosiniego] , włoskiego kompozytora, który napisał humorystyczny duet na „dwa koty i fortepian". Zadziwiające jest to, że w całym utworze rozbrzmiewa tylko jedno słowo „miau”, przekazywane przez wykonawców w taki sposób, aby wspaniale oddać „koci temperament".

Andrzej Troc - Kot wieczorową porą

Gioacchino Rossini - Duet kotów

Scena z musicalu Koty

Karnawał zwierząt

Francuski kompozytor Camille Saint-Saens [czyt. kamil sensans] bohaterami cyklu czternastu miniatur uczynił różne postacie zwierząt. Paradę całej menażerii, nazwanej Karnawałem zwierząt rozpoczyna królewski marsz lwa, ale w utworze spotkamy nie tylko dzikie zwierzęta. Równie pięknie prezentują się domowe ptaki, osły czy akwariowe rybki. Za każdym razem inny skład instrumentalistów obrazuje dźwiękami postacie zwierząt, imitując ich głosy, sposób poruszania się i temperament. Instrumenty smyczkowe z fortepianem po mistrzowsku naśladują powolne żółwie, wiolonczela i dwa fortepiany — delikatnego łabędzia, a same dwa fortepiany — skoczne kangury.

 Camille Saint - Saens - Słoń

Po napisaniu kompozycji Camille Saint-Saens zaprosił swoich przyjaciół do oceny dzieła. Mimo że utwór wzbudził ogólny zachwyt, to artysta zabronił wykonywania go za jego życia. Dopiero po śmierci kompozytora Karnawał zwierząt został zaprezentowany publiczności, zyskując sobie popularność i uznanie. Melomani docenili nie tylko efekty ilustracyjne utworu, ale i doskonałe poczucie humoru. Do dnia dzisiejszego jest to stała pozycja repertuarowa wielu filharmonii świata.