Dynamika zajmuje się głośnością wykonywania dźwięków w utworze
muzycznym.
Kompozytor stosuje na
początku utworu lub w dalszym jego zapisie, różne określenia dynamiczne, które
informują wykonawcę, jak głośno ma zaśpiewać lub zagrać utwór.
Do najczęściej stosowanych w
muzyce, oznaczeń dynamicznych należą:
pianissimo
(pp) - bardzo cicho,
piano (p) -
cicho,
mezzo piano
(mp [czyt. meco] - średnio cicho,
mezzo forte
(mf) - średnio głośno,
forte (f) -
głośno,
fortissimo
(ff) - bardzo głośno.
Czasami natężenie siły
dźwięków w utworze narasta lub słabnie. Do określenia tego zjawiska stosuje się
m.in. takie oznaczenia:
crescendo [czyt. kreszendo, skrót (cresc.) lub znak oznaczający stopniowe wzmocnienie dźwięków.
diminuendo, skrót (dim.) lub znak oznaczający stopniowe ściszanie
dźwięków
Słuchając utworu Johannesa
Brahmsa Taniec węgierski g-moll, zaobserwuj zmiany tempa i dynamiki, jakie
zachodzą w jego przebiegu.
Johan Brahms - Taniec węgierski g-moll nr 5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz